حال این روزهایم مانند دخترکی است

که دستش از دستان پر قدرت پدرش رها شده

و پریشان به هر سو به دنبال پناهگاهی می گردد 

اما  نمی یابد

نوشته شده در جمعه 95/3/21ساعت 12:24 صبح توسط روزگار غربت| نظرات ( ) |